De Eenhoorn

Terug naar Markt 35, dat ook bekend heeft gestaan als De Oranjeboom. De eenhoorn past echter goed bij de zaak die achter de gevel schuilgaat: een apotheek. Deze apotheek handhaafde bij een restauratie onlangs het grootste deel van het negentiende eeuwse interieur. Want ook in die tijd was er al een apotheek in gevestigd. In 1822 was J. Watrin de apotheker. In 1828 werd H. van Baer bij hem ingeschreven. In ieder geval in 1835 had hij de apotheek overgenomen.

Waarom past de eenhoorn nu zo goed bij een apotheek? Het oude symbool van de apotheek is immers de gaper.

De eenhoorn is een mythologisch dier, dat reeds bij de Assyriërs voorkomt. Dan heeft het echter nog geen paardelijf, maar wordt voorgesteld als een stier met een kromme hoorn en met manen in de nek. De Perzen namen deze afbeelding over en gebruikten deze als versiering van het kapiteel. Ook bij de Grieken komt de eenhoorn voor en heeft dan inmiddels een paardelijf gekregen.

De middeleeuwse mens geloofde in het bestaan van de eenhoorn. Deze was inmiddels het symbool van de maagdelijkheid geworden. Alleen een maagd kon een eenhoorn vangen en deze legde dan in volle overgave zijn kop op haar schoot. Ook in de heraldiek (wapenkunde) vind de eenhoorn zijn weg.

De middeleeuwer hechtte veel waarden aan de hoorn van de eenhoorn. Deze had belangrijke magische krachten. Handige lieden verhandelden rhinoceroshoorns en narvaltanden als zijnde van de eenhoorn afkomstig. Misschien geloofden zij er zelf ook wel in. Eén van de magische krachten die men aan deze hoorns toeschreef was, dat zij zouden gaan bloeden als er gif in hun buurt kwam. Bij menige vorstelijke dis ontbraken zij dan ook niet.

Het spreekt haast vanzelf dat iets wat dergelijke krachten zou bezitten, ook in de 'geneeskunde' zijn weg vond. De zogenaamde hoorns van de eenhoorns vormden een kostbaar ingrediënt bij het samenstellen van sommige medicijnen. Zo stuurde de hofmaarschalk van Hendrik II een stukje eenhoorn, toen de dochter van Hendrik, Anne de Montmorency, aan kinderpokken leed.